خلاصه:
استفاده از شیرین کننده های غیر مغذی (NNSs) در دهه های اخیر در سراسر جهان افزایش یافته است. با این حال، شواهد به دست آمده از مطالعات پیش بالینی نشان می دهد که مصرف شیرین کننده ممکن است از طریق تغییرات در میکروبیوتای روده، عدم تحمل گلوکز را تحریک کند، که نگرانی های سلامت عمومی را افزایش می دهد. از آنجایی که مطالعات انجام شده بر روی انسان وجود ندارد، هدف این بررسی گردآوری و خلاصه کردن شواهد فعلی در مورد اثرات NNSs بر میکروبیوتای روده انسان بود.
فقط کارآزمایی‌های بالینی و مطالعات مقطعی در مرور گنجانده شدند. در موردNNS ها (به عنوان مثال، ساخارین، سوکرالوز، آسپارتام و استویا)، تنها دو مورد از پنج کارآزمایی بالینی تغییرات قابل توجهی در ترکیب میکروبیوتای روده پس از پروتکل مداخله را نشان دادند. این مطالعات به این نتیجه رسیدند که ساخارین و سوکرالوز تحمل گلایسمی را مختل می کنند. در سه مورد از چهار مطالعه مقطعی، ارتباط بین NNSs و ترکیب میکروبی مشاهده شد. هر سه کارآزمایی بالینی روی پلی اُل ها (یعنی زایلیتول) اثرات پری بیوتیکی را بر میکروبیوتای روده نشان دادند، اما این مطالعات دارای محدودیت های متعدد (تاریخ انتشار، دوز، مدت زمان) بودند که اعتبار آنها را به خطر می اندازد.
متن کامل:
5 نوامبر 2023- مطالعه ی اخیراً منتشر شده در ژورنال Nutrition، شواهد موجود در مورد اثرات شیرین کننده های کم و بدون کالری (LNCS) را بر میکروبیوتای روده بررسی کرد.
نرخ بالای چاقی، سندرم متابولیک، دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی به یک نگرانی قابل توجه برای سلامت عمومی تبدیل شده است. افزایش مصرف قند به عنوان علت این اختلالات شناخته شده است که منجر به معرفی شیرین کننده های غیر مغذی (NNSs) شده است. این شیرین کننده های جایگزین، کالری ندارند یا کالری کمی دارند و استفاده از آنها در طول زمان به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. گزارش شده است که 40 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده بین سال‌های 2009 تا 2012 از این شیرین‌کننده‌ها استفاده کرده‌اند که 54 درصد بیشتر از برآوردهای سال‌های 1999 و 2000 است.
اینکه آیا این شیرین کننده ها فاقد هر گونه اثرات مضر هستند هنوز مورد بحث است. برخی از مطالعات ارتباط بین مصرف شیرین‌کننده‌های جایگزین و تغییر در پارامترهای فیزیولوژیکی مانند مقاومت به انسولین (IR) و تحمل گلوکز را با میانجی گری میکروبیوتای روده برای این اثرات گزارش کرده اند. علاوه بر این، مطالعات ارتباط بین کاهش تنوع میکروبی روده و افزایش مقاومت به انسولین، دیس لیپیدمی، چاقی و التهاب را نشان داده‌اند. الگوهای غذایی می توانند میکروبیوتای روده را تعدیل کنند، بنابراین عوامل فیزیولوژیکی مرتبط با بیماری های متابولیک را تحت تاثیر قرار می دهند.
در مورد این مطالعه و یافته های آن
در مطالعه حاضر، محققان شواهد فعلی را در مورد اثرات شیرین کننده های کم و بدون کالری بر میکروبیوتای روده تجزیه و تحلیل کردند. پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed و Ovid، برای مطالعات مقطعی و کارآزمایی‌های بالینی جستجو شدند. فقط مطالعاتی که شامل جمعیت سالم بودند، انتخاب شدند. مطالعاتی که میکروبیوتای دهان را ارزیابی کرده بودند، حذف شدند. در جستجوی اولیه 465 مطالعه یافت شد. پس از غربالگری موارد تکراری و حذف مواردی که واجد شرایط نبودند، متن کامل 14 مقاله بررسی شد و در نهایت، 11 مطالعه شامل چهار مطالعه مقطعی و هشت کارآزمایی بالینی در این تجزیه و تحلیل گنجانده شدند.
یک مطالعه شامل پروتکل های کارآزمایی مقطعی و بالینی بود. شش کارآزمایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بودند. یک کارآزمایی کنترل نشده ی غیرتصادفی و یکی کارآزمایی کنترل نشده تصادفی بود. این مطالعات بین سال های 2006 تا 2022 در ایالات متحده، بریتانیا، اروپا، کانادا و شیلی انجام شد. دو کارآزمایی اثرات ساخارین را بر میکروبیوتای روده ارزیابی کردند؛ یکی از مطالعات سوکرالوز، سه مطالعه پلی اُل ها و دو مطالعه NNSهای متعدد را مورد مطالعه قرار داده بودند.
دو مطالعه ی مقطعی ارتباط بین مصرف نوشیدنی‌های شیرین شده مصنوعی (ASB) و ترکیب میکروبی را ارزیابی کرده بودند. یک مطالعه بر مصرف آسپارتام و آسه سولفام-Kمتمرکز بود، در حالی که مطالعه دیگر مصرف جهانی شیرین کننده مصنوعی را ارزیابی کرده بود.
یک کارآزمایی هیچ تاثیری از مکمل 800 میلی گرمی ساخارین روی 46 نفر به مدت دو هفته نشان نداد. در مقابل، کارآزمایی دیگری اشاره کرد که میکروبیوتای روده در افراد با پاسخ گلایسمی ضعیف‌تر(پاسخ دهندگان) با میکروبیوتای روده ی افراد دارای پاسخ گلیسمی طبیعی(غیرپاسخ دهندگان)، متفاوت است.
کارآزمایی دیگر هیچ تغییری در میکروبیوتای روده پس از مصرف مکمل سوکرالوز نشان نداد. در همین حال، دو هفته مصرف سوکرالوز میکروبیوتای روده را در یک مطالعه متفاوت تغییر داد و باکتری های Dorea longicatenaو Eubacteriumرا افزایش داد. به همین ترتیب، در آزمایش آسپارتام هیچ تغییری در میکروبیوتای روده پس از یک مداخله دو هفته ای مشاهده نشد. مطالعات انجام شده بر روی پلی اُل ها (ایزومالت، لاکتیتول و مالتیتول) تأثیر مفید آنها را بر میکروبیوتای روده نشان داد.
به طور خاص، مصرف این پلی اُل ها به طور قابل توجهی جمعیت "بیفیدوباکتری ها" را افزایش داد. یک مطالعه مقطعی تفاوت در تنوع میکروبی را بین مصرف کنندگان آسه سولفام- Kیا آسپارتام و غیر مصرف کنندگان شناسایی کرد. علاوه بر این، همبستگی مثبتی بین شیرین‌کننده‌های مصنوعی و باکتری های متعلق به گروه های مختلف مانند Actinomycetota، Enterobacteriaceae و Deltaproteobacteria گزارش شد.
یک مطالعه سوئدی مصرف ASB یا نوشیدنی های شیرین شده با قند طبیعی را در بین 1085 بزرگسال سالم مورد بررسی قرار داد و هیچ ارتباطی بین مصرف ASB و تغییرات میکروبی پیدا نکرد. علاوه بر این، یک مطالعه کانادایی که مصرف ASB را در میان نوزادان و مادرانشان تجزیه و تحلیل کرد، نشان داد که مصرف ASB توسط مادر با کاهش باکتری Bacteroides spp در نوزادان مرتبط است. در یک مطالعه، مصرف سوکرالوز و ساخارین پاسخ گلایسمی شرکت کنندگان را مختل کرد.
موش‌های بدون میکروب دریافت کننده ی میکروبیوم از شرکت‌کنندگان مبتلا به اختلال تحمل گلوکز(پاسخ دهندگان) نسبت به موش‌هایی که میکروبیوم را از افراد سالم( غیر پاسخ دهندگان) دریافت می‌کردند، قند خون بالاتری داشتند. چند کارآزمایی نشان داد که پاسخ گلایسمی به NNSها تا حدی ناشی از تفاوت های بین فردی پایه در میکروبیوتای روده است.
به طور خاص، افرادی که پس از مداخله دچار هایپرانسولینمی شدند، ترکیب میکروبیوتای پایه مشخصی مستقل از مصرف دارونما یا سوکرالوز داشتند.
نتیجه گیری
به طور خلاصه، دو کارآزمایی بالینی نشان دادند که NNSها میکروبیوتای روده را تغییر می دهند و یک اثر علّی بین مصرف سوکرالوز یا ساخارین و اختلال تحمل گلوکز در موش وجود دارد. آزمایشات روی پلی اُل ها اثرات مفیدی را بر روی میکروبیوتا پیشنهاد کرد. چند مطالعه مقطعی به ارتباط بین مصرف شیرین کننده های جایگزین و تغییرات مضر میکروبی روده اشاره کرد.
علاوه بر این، ترکیب میکروبیوتای پایه می‌تواند پاسخ گلایسمی و میکروبی را به شیرین کننده های کم و بدون کالری تعدیل کند. ناهمگونی یافته‌ها در مطالعات را می‌توان به اندازه نمونه کوچک، تفاوت‌ها در روش مطالعات، دوره‌های مداخله کوتاه/متغیر، و پاسخ‌های فردی به شیرین کننده های کم و بدون کالری نسبت داد. به طور کلی، برای تأیید این یافته‌ها، مطالعات در گروه‌های بزرگ‌تر با دوز واقعی‌تر شیرین‌کننده و مدت زمان طولانی‌تر مورد نیاز است.
منبع: